Het is voor veel kersverse eigenaren van een puppy altijd een enorm enge situatie om de puppy voor de eerste keer los te laten. Je hebt tenslotte de verantwoordelijkheid op je genomen en je kent de puppy nog nauwelijks dus er kunnen allerlei beren op de weg uit het niets ontstaan.

Ik liep, zoals iedere dag een aantal keer, met mijn hondje te wandelen. Het was prachtig weer en ik zag verschillende andere mensen met hun honden. Nu loop ik altijd tussen weilanden door met verschillende paden. Honden kunnen door de begroeiing vaak niet zien of er op een ander pad wat aankomt. Wij kunnen dat wel als we rechtop lopen, wij kijken over de struiken heen.

Een mevrouw liep met haar hond en kwam in de buurt van zo’n ander pad. Ze zag dat daar ook iemand liep met honden. Ze riep haar hond die op dat moment nog onmogelijk kon zien wat daar was. De hond was op dat moment ook helemaal niet bezig met iets wat daar vandaan zou kunnen komen. Hij was de grasrand langs het pad uitgebreid grondig aan het inspecteren. Het mooie was dat hij eerst opkeek toen zijn eigenaresse riep, vervolgens om zich heen keek en toen alsof het uit het niets kwam liep hij naar de andere honden om de hoek, zijn eigenaressen rennend en boos roepend achter zich aan.

Op dat moment kan ik me dan afvragen wat er in dat bolletje van die hond gebeurt en hoe dit ontstaan is. Ik denk niet dat hij ze rook, ik weet dat hij ze niet zag, misschien dat hij ze hoorde maar ik geloof dat ook niet omdat hij zo grondig met zijn neus bezig was in de grasrand. Ik heb heel sterk het vermoeden dat zijn eigenaresse de prikkel was die zijn interessegebied drastisch veranderde: zij riep hem en dat maakte dingen bij hem los. Misschien wel de wetenschap dat als hij geroepen wordt er hoogstwaarschijnlijk elders hele andere interessante dingen gaande zijn.

De eerste keer los laten is best eng

Het is voor veel kersverse eigenaren van een puppy altijd een enorm enge situatie om de puppy voor de eerste keer los te laten. Je hebt tenslotte de verantwoordelijkheid op je genomen en je kent de puppy nog nauwelijks dus er kunnen allerlei beren op de weg uit het niets ontstaan. Hij kan weglopen, hij kan de weg oversteken (ook een bospad met niets ontziende mountainbikers), hij kan aangevallen worden door een andere hond of in blinde paniek vluchten voor wat dan ook (op dat moment kun je de hele wereld denken), hij kan in de sloot vallen met andere woorden: het is doodeng.

Zo vroeg mogelijk los laten

Toch is het wél verstandig om je puppy zo snel mogelijk los te laten. Hoe meer de pup gaat leren wat en wennen aan wat hij allemaal in zijn omgeving tegen kan komen hoe interessanter het wordt om te onderzoeken. Hij wil daar dus heen. Hij wordt echter beperkt omdat jij je puppy aan de lijn houdt en heus niet overal heen zal gaan. Omdat hij zijn interesse op allerlei verschillende manier aan je kenbaar zal maken zal bij jou de overtuiging dat hij weg is, op het moment dat je hem loslaat, alleen maar groeien. Het zal dus steeds moeilijker worden.

Veiligheid van de omgeving

Uiteraard zul je voor de veiligheid moeten zorgen. Jij moet dat doen. Het leuke is dat nu nog heel gemakkelijk kan. De pup zijn interesse is wel groot, maar hij heeft enorm de behoefte om het allemaal rustig op zich in te laten werken. Iedereen kent het wel, dat puppy dat in het begin om de haverklap gaat zitten en alleen maar om zich heen gaat kijken. Je moet dan alle mogelijke moeite doen om hem weer mee te krijgen. Dat heeft hij ook als hij nu los van de lijn mag. En het gebied kan en mag heel beperkt zijn. Hij heeft nu nog voldoende dingen in zijn directe omgeving om te onderzoeken.

Ook nu gaan we het weer omdraaien. Je zult als lezer gaan merken dat ik dit graag doe: de boel af en toe eens helemaal omdraaien. Als de omgeving veilig is hoeven we niet meer bang te zijn om de puppy los te laten. We zijn echter bang dat hij niet meer naar ons toe komt. En daar heb je nu alle gelegenheid voor om dit te gaan trainen. En dan gaan we als mensen vaak de mist in. We gaan hem roepen en weer en weer en nog een keer totdat de puppy het zat is en niet meer komt. En dan denken wij direct van: “zie je wel hij komt niet meer”. En dat terwijl we hem dat zelf aanleren. Hij komt en weer en weer en is het gewoon op een bepaald moment zat en wil even doorsnuffelen. Laat hem dan. Het is toch veilig.

Aanleren dat jij interessant bent

Uiteraard moet je je puppy aanleren dat jij interessant bent. Dat kun je doen door als hij los is naar hem toe te lopen met iets lekkers. Je zegt helemaal niets. Stel dat je puppy op dat moment aan het snuffelen is. Je brengt zelf je hand met het snoepje naar zijn neus. Het snoepje moet wel interessant genoeg zijn. Er is een grote kans dat hij nu ophoudt met snuffelen en het snoepje aanpakt. Op dat moment zeg je nog steeds niets. Je geeft het snoepje en loopt weer weg. De puppy kan denken dat dat lekker is en gewoon weer overgaan tot de orde van de dag: het verder snuffelen.

Het mooie is echter dat hij oppikt dat als jij eraan komt hij iets lekkers krijgt en gewoon mag doorgaan met datgene waar hij mee bezig was. Je gaat dit daarna nog een paar keer doen. Hoogstwaarschijnlijk zal je na een aantal keer niet meer naar zijn neusje hoeven over te buigen. Hij weet dat je eraan komt en zal al opkijken. Op dat moment kiest hij echt voor jou in plaats van zijn snuffelplek. Nu loop je niet verder maar zak je door je knieën en steek je je hand met het snoepje naar hem uit. Dit doe je ook een paar keer.

Wel ga je nu ook opletten op welke afstand je van hem bent als hij opkijkt en stopt met snuffelen. Als je dat weet ga je een keer stilstaan vlak voor dat punt. Nu roep je zijn naam en als hij kijkt zak je weer door je knieën en steekt je hand uit. Je hebt hem nu geroepen en gevraagd bij je te komen. Je kan nu ook het stemcommando voor het komen toevoegen vlak voor je door je knieën zakt. Belangrijk daarna is dat je hem weer gewoon zijn gang laat gaan. Jij bent een toevoeging en niet het einde van zijn pret met het ontdekken van de wereld.

Valkuilen bij het aanleren los te leren lopen

Als de puppy eenmaal weet dat het hem iets extra’s oplevert door bij jou te komen maken wij als mensen vaak weer een aantal denkfouten. We hebben nu wat meer vertrouwen en gaan hem wat langer loslaten. Ook al tijdens wandelingen in het bos of zo. We vinden het nog wel spannend maar gaan de uitdaging aan. Als de puppy lekker aan het struinen is en we zien weinig of geen gevaar laten we hem zijn gang gaan.

Pas als er iets is dat ons verontrust gaan we als een gek de puppy roepen. Dat kunnen andere honden zijn, groepjes fietsers, andere mensen enzovoorts. In het begin zal hij komen maar hij zal ook snel de link leggen dat als hij geroepen wordt er ergens in de buurt iets interessants plaatsvindt. Later zal hij er dan misschien voor kiezen om als je roept eerst om zich heen te kijken en vervolgens juist daarheen te gaan.

Wat wij dus beter kunnen doen is het komen veel oefenen als er weinig afleiding is. En steeds zijn we alleen de toevoeging en niet het einde van de pret. Natuurlijk zijn er momenten dat je hem ook bij afleiidng bij je wilt kunnen roepen. Dat kan ook als het maar veel minder is dan de oefening zonder afleiding. Hij zal dan niet zo snel de link leggen tussen het roepen en er is ergens anders wat leukers en gemakkelijker bij je komen. Dan kun je hem even aanlijnen en later wel weer los laten.